Kiedy w roku 1901, gdy car Mikołaj II zapragnął nagrodzić ją za występy w Rosji, Adelajda Bolska poprosiła o zgodę na wzniesienie w Warszawie pomnika Chopina. Otrzymała ją! Więc 1 stycznia 1902 roku wspólnie z mężem utworzyła komitet budowy pomnika i przeznaczyła na ten cel dochody z kilku koncertów. W 1908 roku rozpisano konkurs na projekt monumentu, który miał stanąć na placu Wareckim. W konkursie mogli wziąć udział wyłącznie polscy artyści! Rozstrzygnięto go w maju 1909 roku, wybierając projekt Wacława Szymanowskiego. Ostatecznie po pokonaniu wielu przeszkód pomnik Chopina został odsłonięty 14 listopada 1926 roku, w warszawskich łazienkach. Można stwierdzić, że jeden z najbardziej znanych dzisiaj stołecznych pomników, zawdzięczmy właśnie Adelajdzie Bolskiej.

Wybuch rewolucji październikowej 1917 r. przyspieszył zakończenie jej kariery w Rosji. W 1918 r. została zwolniona z Teatru Maryjskiego za arystokratyczne pochodzenie. Po tym fakcie wyjechała do Włoch, gdzie w końcu 1918 roku przyjęła obywatelstwo tego kraju. Jej działalność po zakończeniu kariery scenicznej skoncentrowała się na pracy dydaktycznej. Uczyła śpiewu w Petersburgu (krótko), Wilnie i we Włoszech. W 1925 roku wróciła do Warszawy, gdzie również rozpoczęła pracę dydaktyczną w Konserwatorium oraz prywatnej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Zmarła 29 września 1930 roku w Tallinnie, spoczęła jednak – zgodnie z życzeniem – na warszawskich Powązkach.

Adam Czopek