Kulesza Jerzy, barytonowy szyk i elegancja
W drugiej połowie XX wieku Jerzy Kulesza uchodził za najlepszego w Polsce odtwórcę partii barona Scarpii w Tosce Pucciniego. Krytycy prześcigali się w komplementowaniu artysty, jego stylu i aktorskiego talentu. Wanda Wermińska opowiadała z humorem przy każdej nadarzającej się okazji,…
Purytanie, ostatni sukces Belliniego
Klapa prapremiery Beatrice di Tenda w weneckim Teatro La Fenice, na zamówienie, którego opera powstała, zakończyła wieloletnią współpracę ze znakomitym librecistą Felice Romanim, którego Bellini obarczył odpowiedzialnością za fiasko tej prapremiery. Mocno rozgoryczony klęską Beatrice kompozytor wyjechał, w towarzystwie Giuditty…
Kossakowska Agnieszka, repertuarowa różnorodność
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych była jedną z najbardziej popularnych śpiewaczek. Jej czysty, dźwięczny głos o srebrzystej barwie, sceniczny wdzięk i aktorski talent oraz muzykalność, pozwalały jej z jednakowym powodzeniem wykonywać repertuar operowy, operetkowy i koncertowy. Miała też w karierze…
Jak polscy artyści budowali amerykańskie tradycje operowe cz. II
Ostatnim na wiele lat polskim śpiewakiem jaki stanął na tej obrosłej legendą scenie był znany i ceniony w Europie tenor Jan Kiepura, dla którego debiut w Metropolitan 10 lutego 1938 roku partią Rudolfa w Cyganerii był dopełnieniem jego wielkiej kariery,…
Borowicka Iwona, operetka była jej światem
Była ulubienicą publiczności, jedną z ostatnich krakowskich artystek, na którą „się chodziło”. Jej nazwisko na afiszu było gwarancją wysokiego poziomu artystycznego przedstawienia, co krakowska publiczność zawsze wysoko ceniła, i za co potrafiła pięknie dziękować gorącymi brawami i morzem kwiatów. Równie…
Wojciechowska Zofia, wierna jednej scenie
Artystka przez całą swoją karierę, czyli przez 27 lat, była wierna Operze Śląskiej w Bytomiu, na scenie której zaśpiewała trzydzieści osiem partii. Obdarzona dużym głosem o wyrównanym w każdym rejestrze brzmieniu, świetną aparycją i aktorskim temperamentem podejmowała wyzwania wykonywania wielu…
Lunatyczka, wdzięk i urok belcanta
Opery Belliniego, jak już w tym cyklu niejednokrotnie pisałem, mają niepowtarzalny styl i wdzięk, ale zarazem stawiają wykonawcom niezmiernie wysokie wymagania pod względem wokalnej maestrii. W Lunatyczce będącej sielankową komedią liryczną łączącą w sobie wątki poważne z komediowymi, obok właściwego…
Jak polscy artyści budowali amerykańskie tradycje operowe cz. I
Tradycje teatru operowego sięgają w Ameryce pierwszej połowy XIX wieku. Rozpoczęły je wędrowne trupy operowe docierające do Ameryki z Europy. Już w 1825 roku pojawiła się w Nowym Jorku rodzinna trupa hiszpańskiego tenora Manuela Garcii, tworzyły ją jego dzieci: Paulina…
Pirat, tragedia liryczna
W maju 1826 roku w neapolitańskim w Teatro San Carlo miała miejsce premiera drugiej opery o pierwotnym tytule Bianca e Germanio, która dzisiaj nosi zmieniony w 1828 roku, przed premierą w genueńskim Teatro Carlo Felice, tytuł Bianca e Fernando. Głośny…
Norma, sztandarowe dzieło włoskiego belcanta
Słysząc określenie belcanto, niemal automatycznie przywołujemy trzy nazwiska: Rossini, Donizetti, Bellini. Ich muzyka kojarzy się z belcantem, które w twórczości tej trójki osiągnęło najdoskonalszy kształt. Wśród wielu dzieł tego gatunku Norma uchodzi za arcydzieło epoki i kwintesencję stylu włoskiego belcanta,…