Publiczność wysoko ceniła Jej niezapomniane kreacje, podobnie jak recenzenci, którzy podkreślali wyjątkową urodę głosu, wysoką kulturę muzyczną, aktorski talent i dziewczęcy wdzięk artystki. Popis niezwykłego talentu i wspaniałego głosu pokazała Ewa Czermak wykonująca partię córki Państwa Fordów. – napisała Magda Podsiadły po premierze Falstaffa Verdiego. Niepospolitym wdziękiem wokalno – aktorskim odznacza się śliczna i sprytna Zuzanna w interpretacji Ewy Czermak – to zdanie Wilfrieda Górnego po premierze Wesela Figara Mozarta. Urocza Micaëla Ewy Czermak: prościutka, skromna, ale jakże wzruszająca – zauważył po premierze Carmen Bizeta Wojciech Dzieduszycki. Ewa Czermak nie nadużywając ekspresji, co zdarza się wielu śpiewaczkom, sugestywnie zarazem subtelnie buduje obraz kruchej Mimi. Jej prowadzony naturalnie głos ma ciepłe nasycone i wyrównane w każdym rejestrze brzmienie, a cała kreacja ujmuje elegancką prostotą. – napisałam w 2003 roku w recenzji nagrania Cyganerii Pucciniego dokonanego przez zespoły Opery Wrocławskiej. Nie zawiodła też Ewa Czermak w bardzo kulturalnej, typowo lirycznej interpretacji partii Paminy. – napisał Olgierd Pisarenko po premierze Czarodziejskiego fletu Mozarta.
Równie wysoko ceniono jej kreacje Małgorzaty w Fauście Gounoda, Despiny w Cosi fan tutte Mozarta, wspomnianej wyżej Mimi w Cyganerii, Adiny w Napoju miłosnym Donizettiego, Elviry we Włoszce w Algierze Rossiniego oraz Leonory w Trubadurze, Gildy w Rigoletcie i Desdemony w Otellu Verdiego. Za kreację partii Leonory w Trubadurze była w 2001 roku nominowana do nagrody im. Andrzeja Hiolskiego. W sumie pełny repertuar śpiewaczki obejmował ponad 50 partii. Do tego dodać należy kilkanaście pozycji repertuaru oratoryjnego, wśród nich partie sopranowe w Requiem Verdiego i Mozarta, Stworzeniu świata Haydna, Stabat Mater Rossiniego i Szymanowskiego oraz Missa pro pace Kilara. Występowała pod dyrekcją Ewy Michnik, Marka Pijarowskiego, Tadeusza Wojciechowskiego, Tomasza Szredera, Clausa Boweringa oraz Vladimira Kiradijewa. Na indywidualne zaproszenia i z zespołem Opery Wrocławskiej zjeździła niemal całą Europę, wszędzie budząc uznanie dla swojej sztuki wokalnej i aktorskiego talentu.
Ewa Czermak, rocznik 1957, urodziła się w Assenovgrad w Bułgarii. Absolwentka Konserwatorium w Sofii, ukończyła również studia podyplomowe w zakresie śpiewu kameralnego. Do 1985 roku pracowała jako solistka Państwowej Opery w Sliwen, gdzie rozpoczęła karierą jeszcze jako studentka w 1981 roku. Kolejne etapy jej artystycznej drogi to: stażystka Akademickiego Teatru Opery i Baletu w Sofii, solistka żeńskiego chóru kameralnego przy Bułgarskiej Telewizji. W 1985 roku przyjechała do Polski, zamieszkała w Zielonej Górze, gdzie została wykładowcą emisji głosu w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Jednocześnie, jako śpiewaczka, podjęła współpracę z Filharmonią Zielonogórską. W 1988 roku przeniosła się do Wrocławia, gdzie została solistką Opery Wrocławskiej. Jednym z Jej pierwszych sukcesów była Adina w Napoju miłosnym Donizettiego, premiera 19 listopada 1988 roku. Kunsztowne opracowanie każdej z wykonywanych partii oraz uroda głosu artystki i Jej wysoka kultura muzyczna szybko ustawiły ją na pozycji ulubienicy wrocławskiej publiczności. Dowodem tego było przyznanie artystce w 1996 roku „Złotej Iglicy”, nagrody wrocławskiej publiczności. Lata pracy w Operze Wrocławskiej należały do najbogatszych w karierze śpiewaczki. Z czasem kiedy jej głos nabrał dramatycznej wyrazistości, zachowując naturalną lekkość podejmowała się wykonywania partii dramatycznych, nawet w dramatach Ryszarda Wagnera – Wellgunde w Złocie Renu i Gerhilde w Walkirii.
Obok działalności czysto operowej z pełnym powodzeniem wykonywała partie w dziełach oratoryjnych na wielu renomowanych festiwalach muzycznych i operowych oraz filharmoniach w Polsce i za granicą. Bywała gościem: Wratislavii Cantans, Festiwalu Muzycznego w Istambule, Festiwalu Mozartowskiego w Madrycie oraz Festiwalu Operowego w Anten. Wystąpiła na estradach większości polskich Filharmonii. Podziwiano kunszt wokalny artystki między innymi, w Toledo, Londynie (Royal Festiwal Hall), Taipei, Izmirze, Tuluzie, Amsterdamie i Wiesbaden. Staranne opracowanie każdej z wykonywanych partii oraz uroda głosu artystki i Jej wysoka kultura muzyczna szybko ustawiały ją na pozycji ulubienicy publiczności wszędzie tam gdzie występowała. Prywatnie żona skrzypka koncertmistrza Orkiestry Opery Wrocławskiej Stanisława Czermaka, który w 2002 roku wcielił się w rolę tytułowego Skrzypka na dachu w musicalu Jerry Bocka. Ich syn Adam poszedł w ślady taty i również został skrzypkiem.
Równolegle z działalnością artystyczną od 1986 roku zajmowała się pracą pedagogiczną, która przynosiła jej wyjątkowe uznanie. Przeszła wszystkie etapy naukowej kariery zwieńczone przyznaniem Jej tytułu profesora. W latach 2002 – 2012 była kierownikiem Katedry Wokalistyki Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Do grona jej uczniów należą między innymi: Magdalena Kulig, Zdzisław Madej, Aldona Bartnik, Anna Bernacka. Prowadziła również kursy mistrzowskie z zakresu wokalistyki. Ich uczestnikami byli między innymi: Joanna Moskowicz, Małgorzata Smolka, Aysen Idil Milliogullari z Turcji, Lalka Ewa, Agnieszka Niewiadomska, Michał Borkowski.
Zmarła 20 sierpnia 2015 roku po kilkuletniej wyczerpującej walce z chorobą. Jednym z Jej ostatnich osiągnięć był przeprowadzony w kwietniu VII Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Haliny Halskiej-Fijałkowskiej we Wrocławiu, którego od 2009 roku była dyrektorem naczelnym i artystycznym oraz przewodniczącą jury tej edycji.
Adam Czopek
