Maria Olkisz, mezzosopran, wieloletnia solistka Teatru Wielkiego-Opery Narodowej, jest autorką, wydanych właśnie obszernych wspomnień okresu kiedy była jego solistką. Debiutowała 5 maja 1973 roku partią Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki pod dyrekcją Jana Krenza. Przeżyła kilku dyrektorów (Antoni Wicherek, Robert Satanowski, Sławomir Pietras, Jerzy Bojar), całą masę realizatorów oraz zaliczyła kilkadziesiąt premier. Wystąpiła w ponad 700 przedstawieniach, zaśpiewała 63 partie mezzosopranowe. Ma więc co wspominać i opisywać.

Lata jej pracy były w historii Teatru Wielkiego-Opery Narodowej okresem najbogatszym repertuarowo, a wiele premier tego okresu oceniano jako wysokiej rangi wydarzenia artystyczne. Stąd ten tytuł Złote lata Teatru Wielkiego – Opery Narodowej -Wspomnienia. Były to też lata kiedy wielu solistów tej sceny zdobywało uznanie na prestiżowych scenach Europy i Ameryki. Niestety, był to też okres częstych zmian na stanowisku dyrektorów naczelnych i artystycznych, co w oczywisty sposób odbijało się na jakości premier i szeregowych przedstawień. Wszystko to znajduje odbicie w rzetelnie i skrupulatnie potraktowanej faktografii i opisach pamiętnych kreacji swoich wybitnych kolegów.

Książkę czyta się z niekłamaną przyjemnością, pozwalającą wrócić do tych pięknych lat kiedy Teatr Wielki w Warszawie był liczącą się europejską sceną. Autorka prowadząc czytelnika przez kolejne premiery, wspominając jej realizatorów i obsadę nie unikając przy tym teatralnych anegdot. Oczywiście nie zaniedbuje opisów własnych dokonań, ale czyni to dyskretnie i w wyważony sposób.

Cenna pozycja świadcząca o repertuarze i poziomie artystycznym naszej Narodowej Sceny Operowej. Warto i należy po nią sięgnąć!

Adam Czopek